อยู่ชนบทชายแดนรอยต่อ ๓ จังหวัด (ยโสธร มุกดาหาร ร้อยเอ็ด)
ตั้งมาประมาณ ๒๐ ปี ในพื้นที่สาธารณะของหมู่บ้าน ซึ่งมีราวๆ ๔๐๐ หลังคาเรือน
ลักษณะเก่าทรุดโทรม เพราะไม่มีพระอยู่ประจำ (มีแต่จรผ่านไปผ่านมาพักชั่วคราว)
อาตมาได้มีโอกาสมาเที่ยวปลีกวิเวก ตั้งแต่ มี.ค.60 ไปมาหลายครั้ง เห็นว่าสัปปายะ น่าเสียดายศาสนสถานแห่งนี้ จึงริเริ่มบูรณะไปทีละน้อย ตั้งแต่ เม.ย.60
- บูรณะแท่นพระ องค์พระ ในศาลาใหญ่ และ จัดปฏิบัติธรรมสมโภชน์ฯ
- ซ่อมบำรุงเสนาสนะต่างๆ ให้กลับมาใช้งานได้ปกติ
- นำญาติโยมสวดมนต์ ฟังธรรม เจริญกรรมฐาน ทุกวันพระ
(แม้ไม่มีพระสงฆ์แต่ชาวบ้านก็ยังมีศรัทธาที่จะมาสวดมนต์ทุกวันพระ
- สงเคราะห์ผู้ยากไร้ และ มอบทุนฯ ให้แก่เยาวชนจิตอาสาที่ช่วยกิจกรรมทางพุทธศาสนา
-ทัศนียภาพทั่วไป ในพื้้นที่ประมาณ ๔๐ ไร่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น